Policealne Studium Aktorskie im. Aleksandra Sewruka przy Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie
Dyrektor: Paweł Dobrowolski
Rok założenia: 1991
Przy Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie od 1991 roku istnieje Policealne Studium Aktorskie ze specjalnością : aktorstwo dramatyczne. Do chwili obecnej wykształciło 229 absolwentów, którzy pracują jako aktorzy w wielu teatrach Polski. W lipcu 1998 roku decyzją MKiSz Policealne Studium Aktorskie otrzymało uprawnienia szkoły publicznej, uzyskując prawo wydawania dyplomów państwowych – w zawodzie aktora dramatu. Od 2010-2017 roku nauka trwała 4 lata, obecnie trzy lata.
Aleksander Sewruk (ur. 17 stycznia 1912 w Korninie, zm. 23 listopada 1974 w Warszawie) – polski aktor, w latach 1957-1969 dyrektor Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie oraz teatrów Dramatycznych w Poznaniu, Teatru Ziemi Mazowieckiej w Warszawie, Teatru Dramatycznego w Elblągu.
Urodził się 17 stycznia 1912 roku na Żytomierszczyźnie, w miasteczku Kornin. W nowe granice odrodzonej Polski przybył w 1920 roku. Osiedlił się wraz z rodziną w Ciechanowcu. Maturę zdał 23 maja 1930 r. w Gimnazjum Państwowym im. Tadeusza Kościuszki w Bielsku Podlaskim. Zaczął studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Brał udział w kampanii wrześniowej w stopniu podporucznika. Po kapitulacji Modlina dostał się do niewoli. Przebywał w obozie w Działdowie, a potem w oflagach Arnswalde i Grossborn. W 1940 roku razem z Bolesławem Płotnickim, Józefem Słotwińskim i Leonem Kruczkowskim zorganizował teatr obozowy. Jego pierwszą rolą był Papkin w "Zemście", wystawionej w 1940 roku. W Arnswalde występował w "Teatrze Symbolów". Po wyzwoleniu obozu w maju 1945 roku założył objazdowy teatrzyk rewiowy "Oberża Komediantów", a następnie w latach 1946-47 występował w teatrze rewiowym Polskiej Dywizji Pancernej w Niemczech. W czerwcu 1947 roku wrócił do kraju i debiutował rolą Rzecznickiego w "Fantazym" w olsztyńskim teatrze. Od 1949 roku był to teatr łączący dwie sceny – elbląską i olsztyńską. A. Sewruk występował w nim do 1952 roku. W 1957 r. objął stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego Teatru im. Jaracza Olsztyn-Elbląg i kierował nim jako dyrektor do 1969 r. Występował także w Teatrze Dramatycznym w Poznaniu (1952-57). Od 1969 do końca życia był dyrektorem i kierownikiem artystycznym Teatru Ziemi Mazowieckiej w Warszawie. Był gorącym rzecznikiem teatru i aktorów. Chętnie zapraszany na plany filmowe, w latach 1954-1974 wystąpił w 30 filmach i serialach. Zdobył ogólnopolską sławę. W filmie zadebiutował w 1953 roku w „Celulozie”. Tworzył postacie charakterystyczne, zapadające głęboko w pamięć.